Ineens ligt de “spoorbrug”over de gracht er

Net voor de officiële opening van de twee wooncomplexen voor ouderen werd in Groenlo de omstreden ‘spoorbrug’ over de gracht geplaatst. Tussen de bedrijven door.

GROENLO
Was er maandag nog niets te bekennen van een brug tussen het verpleeg- en verzorgingshuis De Molenberg en het woonzorgcomplex d’Orangie. Gisteren was de loopbrug er ineens. Kant en klaar. Ongeveer 50 meter lang is de verbinding van glas en staal over de stadsgracht. De draagconstructie bestaat uit stalen buizen en kokers de zijwanden zijn hardglazen panelen. Het dak is plat en het loopvlak is van hout, voorzien van antislip. De brug is net vandaag geplaatst”, verteld Fons Catau directeur van de wooncorporatie De Woonplaats. Woonplaats-1ln lat direct mooi pas en dat was een aangename verrassing.” De brug moet alleen nog op de-tails warden afgewerkt. Maat heel binnenkort kan hij in ge-bruik worden genomen”, weet Ca-tau. De brug, vanwege zijn vorm ook wel ‘spoorbrug` genoemd, is evenals de twee wooncomplexen in de Kloostertuin ontworpen door de architectenbureaus Rasquin en Van der Hevelen. De verbinding over de stadsgracht zorgde echter voor tumult. Leden van de Groenlose monumentencommissie bijvoorbeeld verzetten zich met hand en tand tegen het ‘gevaarte’. De brug zou afbreuk doen aan de stadsgracht, een Rijksmonument. De tegenstand was echter tevergeefs maar had wel tot gevolg dat het langer duurde voordat de brug kon worden geplaatst. Hoe dan ook, nu de brug er eenmaal is, zijn Catau nog geen negatieve reacties ter ore gekomen. De brug zorgde voor stof tot discussie ja, zoals dat altijd gebeurt bij een verandering op een markante plek”. relativeert de Woonplaats-directeur. Wethouder Henk Gerrits valt de eer te beurt de komst van de nieuwe verbinding een officieel tintje te geven. Hij knipt een lint door. De Grolse bestuurder is trouwens toch al in de Kloostertuin vanwege de onthulling van het beeld ‘i love reptile’ en de officiële ingebruikname van de twee wooncomplexen voor senioren. d’Oran. ie en ‘t Bagijn.

Foto: Henk Braakhekke